Denizdeki Yaşam Şiiri - Kan Madım

Bir denize boğulmak için doğmuşuz
Nefes alalım diye ciğerlerimiz var
Hava yukarıda
Yüzeyde
Yakın da
Çoğu zaman erişilemeyecek kadar
Yüzeye hareket ediyoruz
Çırpınıyoruz.
Düşemeyelim diye kaldırıyor bizi su.
Destek oluyor bize
Yüzey yakın, göründü
O an deniz yok oluyor birden
Kazanmanın verdiği mutluluk
Denizsizliğe sahip olmanın huzuru
Yaşayabileceğimizi hissediyoruz ciğerlerimizde
Ciğerlerimiz boşlukla doluyor
Hava yok
Hiç olmamış
Düşünmeyelim diye kandırmış bizi us
Boşluk daha kötü
Bizi saran bir deniz yok
Kazanamayacağımızın farkına varıyoruz o an
Sırılsıklam vücudumuz
Denizdeyken hissetmediğimiz ıslaklık
Kaplamış bedenimizi
O an geri dönmek için başlıyoruz çırpınmaya
Yukarıdan aşağı
Aşağıdan yukarıya
İyi de neresi bu yukarı
Ne tarafta boşluk
Yokluk doldurmuş boşluğu göremiyoruz doluluktan
Boğulamadan yaşıyoruz
Yaşayamadan boğuluyoruz.
Okyanusta bir damlayız belki de
Çokluğu oluşturan bir zerre
Zerre olmayı sevmeye alışmaya başlamaksa
Kabullenmeden olmuyor.
Ya hiç çırpınmamalı yüzeye doğru
Ciğerlerimizdeki havaya güvenerek
Ya da yokluğun doldurduğu boşluğa razı olmalı