Denizde Sır Şiiri - Ali Osman Dönmez

gurubun rengini gönlüme akıttım
pür-hûn alevler gibi koptum karadan
martıların hüznü yansırken sana
dokundum sonsuzluğuna, kandım oradan
bir alev yükseldi zümrüt derinden
incecik kan sızdı kabuklanmış yaradan

mâi sinenle oynaşırken kanlı şualar
gönlüm ezeli hüznünü derinden duydu
esrarlı varlığında ışırken yıldızlar
yakamozlar alnıma ıslak buseni koydu
'ben hercai yaşarken yitik sevdamla'
nice leylî matem seninle doluydu

yakamozlu hayaller kaydırdım sularında
kıyılarında yalnızlığın resmini çektim
bir gemi güvertesinde bir balık ağında
tohumların en soylusunu sana ektim
bir gün Spil kadar yalnızlığımla
biliyorsun sana dönüp gelecektim

aç koynunu aç deniz ana
sende yalnız sende süzülsün ağım
dolaşayım damarlarında çığlık kadar hür...
çözülsün artık beden mengenesinden bağım
sırrolayım, gerçek ölüm hayal dünya
bir dehlizin olsun en son durağım
bir dehlizin olsun en son durağım

(Adına Islanıyor Saçlarım'dan)