Denizde Şiiri - John Keats

Güçlü kabarmasıyla kimsesiz
kıyılarda, sonsuz fısıltıları
saklar; doldurur iki kez
onbin mağarayı Hecate'nin
büyüsü bırakıncaya değin
onları eski gölgeli seslerine.
Sıkça yumuşak bulunan mizacında
şu nadir istek, en küçük kabuk.
Zaman zaman düştüğü yerden
hareket etti günler için;
sınırsızken son rüzgarlar
gökyüzünde; ah, canı sıkkın
ve yorgun göz yuvaların.
Bayram ettirir onları denizin
enginliğinde; ah, kaba şamata
ile doludur kulakları veya
beslenmiş fazlaca bıktıran melodi
ile otur eski mağaranın ağzına
yakın ve düşün, deniz kızları
başlayacakmış gibi birlikte
söylemeye.

Çeviren; Gökhan Oflazoğlu