Denizde mehtap vardı, yıldız doluydu gökler,
Senin tren sesiyle yola çıktığın akşam.
Sanki benim elimdi sallanan bütün eller,
Hüzünle pencerede durup baktığın akşam.
Öldüm öldüm dirildim, yürekten yaralandım,
Herkes durdu yerinde bir tek ben duramadım,
Demir tekerleklerin feryadında ağladım,
Sürüklendim peşinden yaşlar döktüğün akşam.
Ruhum hıçkırık olmuş ray üstünde ağlıyor,
Kalbim feryat ediyor, inliyor, haykırıyor,
Sandım ki; kader bizi temelli ayırıyor
Senin uzaklaşırken beni öptüğün akşam.
Bilemedim bir türlü sevdanın kanunu ne?
Sevenler hep düşer mi böyle binbir eleme?
Aşkın bedeli midir bu feryat, bu inleme?
Kaderime gücendim senin gittiğin akşam.
(BİR YORGUN FIRTINA isimli hece şiirlerinden > 68-69/100)
İsmet BarlıoğluKayıt Tarihi : 22.7.2004 09:15:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!