Denizde Dalgaydın Şiiri - Ünal Çoban

Denizde dalgaydın sen,
Bir kabarıp bir kayboluyordun,
Bazen kükrüyordun, korkutuyordun,
Bazen de sessizce süzülüyordun.

Bugün akşama kadar seninleydim;
Önceleri yok gibiydin, durgundun,
Sessizliğine, sakinliğine sığındım.
Mutluydum…

Bir ara hiddetini artırdın,
Sıçrama, kızma, huysuzlanma,
Sakinliğini seviyorum dedim
Ama dinletemedim.

Gün batımıydı çırpınışların durmuştu,
Ama beni de bitirmiştin, yormuştun,
Sen de hüzünlüydün; bıraktım seni arkamda;
Geçmişimle, umutlarımla, sevgilerimle…
(07.10.2008 Antalya)