güneş uyumaya gittiği zaman
toplar açık eteklerini deniz.
korku damlar martı naralarından
tünekler tekneler tenhada sessiz.
güneş uyumaya gittiği zaman
koydan odysse’ler geçer habersiz;
cayar denizkızı son kararından,
kırılır sularda aydınlık bir iz.
güneş uyumaya gittiği zaman
ellerimiz kâh günahkâr, kâh temiz;
bakarız da suyun sert aynasından
kendimizi tanımayız kendimiz.
güneş uyumaya gittiği zaman
balıkçı ağları yine eksiksiz
toplanır kıyıya. çok çok uzaktan
bir boru öter ki, ürpertici, tiz…
nedense bu sesi duyduğumuz an
ağzımıza gelir yüreklerimiz.
Kayıt Tarihi : 13.5.2011 10:15:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!