Saçının tellerine benziyor yalnızlığım,
Sanki kalabalıktan koparılan tek benim.
Ayın karanlık yüzüne gömmüşler ruhumu,
Sevdanın güneşi uyandırmıyor ölümü.
Feleğin akışına kaftan biçerler inceden,
O nasıl bir ney ki sedası gelir güfteden.
Elinde can çekişen gülleri koparanlar,
Sevemezler ruhumu, kar yağarken gidenler.
Bir sancıdır yaprakla yağmur arasında aşk,
Fışkınlara can verdi beklerken kara toprak.
Bin yıldır sakladığın mektupları açınca,
Denize küsen balıkları ağlatır sen gidince.
Tarihler göstermeyecek bana geliş gününü,
Vuslatın olacak yazarken gidiş gününü.
Tıp Fakültesi \ Karlı bir Sabah
OCAK 2020 \ Eskişehir
Harun Ömer
Kayıt Tarihi : 2.1.2020 09:30:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
