Denizcinin Şiiri Şiiri - Çağan Er

Dümeni fırfır döndürüp,
Yelkenleri rüzgara açacaksın
Tüm sani uygarlığı küstürüp
Yolda beni bulacaksın.

Ruhu özgür bir denizciyim ben,
Gemi ne demek onu bile bilmem
Azat olalı yıllar oldu denizden.
Dalgasına ilerliyorum, yüzü asık ve kalbi mülhem.

Binlerce,
Kaynaksı duygu fışkırıyor içimden
İçinde bulunduğum vasıta,
Denize çarpa çarpa ilerliyor.
Yöneldiğim kıtalar belli, yöneltim müphem.

Dudaklarından yuvarlanan her şey,
Şuh bir boşluğun içinde daireler çiziyor.
Gel kelimeleri sen seç.
Elim denizi yazamıyor.

Belki de denizle ilgili her şey yazıldığındandır.

Direğin gıcırtısı
Ah!
Yelkenin hışırtısı
Hey!
Güvertenin ışıltısı
Kaptanın kronik kaşıntısı
Beyaz martının ufuktan ağartısı
Dalgaların gemi kıçında çalkantısı...

Silkelen
Gönülçelen
Havada kokun dolanıyor
İçime çekiyorum esintiyi.
Bronşlarım soluyor.

Pırla şişir kanatlarını
Denizin yelini al sırtına,
İn güverteme küçük çimçek.
Diğer tüm saçlar peruk sanki
Senin saçın gerçek.

Diyarın uzak
Ne zaman ırak
Olsan bana
Seni özlüyor,
Bu denizci.

Aramızda kara bir deniz var.
Onun ardında ara bir deniz
Arkamda beraber izlediğimiz körfez.

Ben bildiğim her şeyi bu denizlerde öğrendim.
Ex mea sententia,
In aqua veritas.

Sen yokken bir türkü söylerdim.
Dumanlı bir kafa,
In vino sanitas.

Denizcinin türküsüymüş ben bilmezdim
Fırtınalar dinletti
Esin perisiyle esen yeller öğretti.
İkisi de acımdan beslendi.

Sen benim annem olacaksın.
Ben de senin baban
Tek gerçeğim sen ve ben bu diyarda,
Bir de şu dalgalı deryam.