Denizcinin Feryadı Şiiri - Abdülkadir Ka ...

sana gelebilsem keşke
ayağımdaki medeniyet prangalarını çıkarıp
taş bloklarda geçmiyor hayat
senin gibi değişken olmalı senin gibi dalgalı
senin gibi kızmalı birileri bana cüsseme aldırmadan
sen bir kızdın mı alaşağı edersin adamı
günlerce karayı görmeden yaşayan ben
bu kara parçasında yaşlanır oldum
ellerimde acizliğimin kelepçeleri
sana gelmeyi özlemişim gelipte bir kaç kulaç hatır sormayı
bilinmezliğe yelken açmalıyım
dümeni sana bırakıp senin götürdüğün yere gitmeli
dalgalarına bağışladığım bu yüreğe dost diyen adalılar
bilmiyorlar balık gibi öleceğim toprağa düşersem
boynuma urgan mı bağladılar
neden burdayım hala,ölümlerin en güzelide sende halbuki
yelkenlerime rüzgar dolarken nefes almasam ne olur
gözlerimin özlemini dindirirmisin
ağlayamıyorum bile.gelmeli sana,ağlamalı
dökmeli yaşları denize
sahi adın böyleydi değilmi
deniz diyorlar sana ama ben dememeliyim
yutmalısın beni,sana sevda demeli,aşk demeliyim
bir gece ansızın geri almalısın beni topraktan
götürmelisin ardınsıra
eski gemim aynı limandaysa
tekrar keşfederim kuytularını
üç beş satır karalamak işim değil,seni yazmalıyım sayfalarıma
olmamalı asla benden başkası
sadık olmalısın,vefalı,cömert,kirletmemelisin bu saf sevdayı
alıp başımı gitmeliyim bazen uzaklara
senden uzaklaştıkça önüme çıkmalısın,bırakmamalısın beni toprağa
yaşamak sende olmaya denir yaşamak
dalgalarının tuzunun dilime düşmesi
güverteme vuran kahkahaların
alabora etmek yalanları vakitli vakitsiz
eşkiya kesilmek belanın başına
bir huzur istediğim, ama gelemiyorum bak
prangalar ayağımda
kahrolsun toprak diyorum
inanmıyorum şiirlerin doğru dediğine
amansız ve umarsız istiyorum seni
olmuyor
takip ediliyorum fersah fersah
kim ne derse desin
bedel ödetirim gülüşlerime
bu kara düzenin ipini çekip
sana gelebilsem ansızın keşke