Denizci Şiiri - Emel Hiçyılmaz

Geceleyin, duygularınla coşturup sakin denizi,
Uzandın mı hırçın dalgalarına? !
Yalnızca sen olursun orada!
Altta;
Karanlık, uçsuz bucaksız ve dibini göremediğin bir derinlik,
Üzerinde ise; yalnızca yıldızlar vardır o zaman,
Gördüğün tek şey onlardır işte o an!
Her biri için derler ya!
Her denizci öldüğünde bir yıldız olur gökyüzünde diye!
Denizcileri düşünürsün!
Her limanda bir başka sevgili bırakan denizcileri!
Onlar;
Ayran gönüllü, serseri aşıklar değillerdir aslında!
Dümenini kırdıkları gemileri her defasında yeni umutlara sürükler hani!
Hep limandır demir attıkları ama kimi; minicik bir kasabanın korumasızı, kimi de savunmasız dünyanın çelikten kapısı!
Sorgularsın aşkı, sevdayı;
Bir tane olmalı dersin,
Tek olmalıdır sevda için!
Hata işte bu bilişin!
Çünkü onlar sevmeyi seviyorlar!
Bedeni, maddiyatı ya da güzelliği değil,
Duygulardaki fırtınayı, gözlerdeki manayı, dudaklardaki sözleri seviyorlar!
Yıpratıp yıpratıp sevdaları, gözyaşı dökmek midir senin aşk dediğin!
Şayet her sevgilide bir öncekini aramamayı becerebiliyorsan;
Şimdi iyi bak yüreğine.
Çünkü sen de bir denizcisin sevda çiçeği!