Denizci Şiiri - Adem Kaptan

Ufuklar ötesinde vatandan uzaklarda
Piştik yetiştik yetim çocuklar misali.
Kalbimizde ülke ve sevgiliye hasret,
İçimizde tükenmeyen özlemlerle,
Fırtınalara dalgalara göğüs gerdik,

Zaman geldi çocuk misali ağladık,
Zaman oldu bebekler gibi masumduk
Zaman, zaman hırçınlaştık yumruklaştık
Kâh yıldızlarla, kâh martılarla dertleştik
Ve denizlerden çıkardık ekmeğimizi, denizden...

Zordur hem de çok zordur bu meslek,
Sabır işidir, mangal gibi yürek ister yani.
Sükûnetimiz atlas yorgan, kavgamız bir kasırga
Hırsımız doğaya karşı direnmektir,
Yüreğimiz İrem misali herkesi kucaklarda.
Bir taşkın sel gibi özgürdük olmasına da,
Hasretlere yenildik çoğu zaman
Hasretlere yenildik..

Yetişemediğimiz doğumlar ve ölümler
Ne sevinci tadabildik doğan bebeklerimizle
Ne veda edebildik zamansız aramızdan gidenlere
Hasretlere yenildik çoğu zaman...
Dedim ya zordur bizim bu mesleğimiz.
Evlendik eşimize doymadan denize döndük
Çoğu zaman cenazelere yetişemedik,

Bebeğimize, karımıza hep hasret kaldık
Gözlerimiz ufuklarda ailemiz hayallerimizde
Limanlarda içki şişelerinde hep onları aradık
Tesellimiz olurdu çoğu zaman bir tek sigara,
Tesellimiz ourdu! ...
Acımız olurdu benzer birine rastladığımızda
Ama biz yenilmedik yüreğimizde sevdiklerimizle
Hep umutlandık bir gün, bir gün eve döneceğiz diye! ...
Hep Umutlandık, umutlahdık hep..
Ufuklar ötesinde vatandan uzaklarda
Piştik yetiştik yetim çocuklar misali