Denizanası Şiiri - Mustafa Turay

Bir hüznün tasviri arandı evrende
Yitik cesetler gibi kıyaya dağılmış denizanaları
Ara sıra anımsadığım tuhaf bir hatıraydı yaz

Bir parça umut bulmak için göğe eğilmiştim
Kendi yansımamda dövüşen timsahlar gördüm
Alabildiğine uçsuz bucaksız bir düş hikâyesinde
yanımda olan herkesi keşiş sanmamla geçti zaman

Bir kar kütlesi içinde aradım saf beyazı
Siyahtan yakın ihtimaller kaldı sadece bana
Hepimizin çocukluğu geçmişe güzel bir göçtür
Nereye bakarsak bulutları fillere benzetirdik

Bir hüznün tasviri arandı evrende
Eğer çektirebilirsem bir gün ruhumun röntgenini
O zaman belirir sakladığım yaraların sayısı
Kim bilir kaç kez adım yüksek sesle anıldı
Kaçında çığlık atarak uyandım kabuslarımdan
Yahut kaçında defalarca yüzümü yıkadım zifirle

Ara sıra anımsadığım tuhaf bir hatıraydı yaz
Yitik cesetler gibi kıyaya dağılmış denizanaları
İyiydim belki ben de o yaşlarda
ve belki iyiydi tasvirinde gülüşerek kaybolduğum evren