Denizaltımızın kara baş gönderi üzerinde,
Çoban Yıldızı doğmakta. Garip yıldız.
Kadın sevgisinden mahrum kalmış biz erkekler,
Bu yıldızı, tıpkı bir kadın gibi bekleriz.
O tıpkı sen, gittikçe geç doğar,
Ve gökcisimlerin duruş ahengini bozarak,
Diğer yıldızlar yükselirken onun yanında,
Kendisine arzu ettiğimden daha yakın parlamaktalar.
Onlar ödlek, arsız ışık saçar.
Ben asla onlardan olamayacağım,
Ben ki, yeryüzünde senin tarafından unutulan,
Varsın onlar sana gökyüzünde daha yakın.
Yerkürenin tehlikesi bana vazgeçilmez,
Uysal, onlar gibi göklerde üşüyemem.
Gel sen düşkün yıldız ol bilakis,
Bana doğru gökten uzat elini.
Kadın, can sıkıntısından sevilir göklerde.
Gitmesine izin verilir umursuzca...
Kayıp düşeceksin şu dünyevi kollarıma.
Yıldız değilim. Ben tutarım seni.
1941
Rusça aslından çeviren:
Melaike Hüseyin
Kayıt Tarihi : 20.12.2012 00:53:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!