Deniz Yürekli Esaret

Kahve kokusundan alınan ilhamla başladı bu şiir
Mevsimler ardı sıra gün be gün yaşanırken
İnsanlar varoluş ve yokoluş arasında kaybolmuş
Zaman ise akrep ve yelkovan arasına sıkışmış
Yalnızlık çökmüş kalabalıklar ülkesine
Bir fısıltı duyuluyor mahzenlerden
Kaybolmuş anılardan bir dinleti gibi
Hissizleşiyor duyguların efendisi
Aşk denen şey bir baş ağrısına dönüyor
Nefret denen şeyse karın ağrısı
Zindanları pranga sesleri sarıyor birden
Çığlıklara dönüyor fısıltılar
Diriliyor anılar
Vazgeçiyor yelkovan
arş kalemini kırıyorken
Esaret derin bir soluk ben suçsuzum
Sessizlik ve ardından çok sesli bi ölüm
Çalıyor kapısını bedenimin Sonra urgana bağlanan
Deniz yürekli özgürlük bekçisi
Ölümsüz bi özgürlüğe dönüştü onun esareti.

Yazar: ElifYoldaş&MehmetAslan