Ne kadar sakin bir tarz
Ve ne kadar kendinden emin
Bir o kadar gerçek
Daha da çok acı
Hepsi kaleminin o mürekkeplerinden akmış,
Bilmiyorum rengi neydi mürekkebinin
Asla vazgeçemeyeceğim bir geceden,
En değerli dostlarımdan, arkadaşlarımdan hatta ailemden
Yağmurlu bir günde oturup babamın mezarında ağlamaktan
Ne biliyim en sevdiğim yemekten, en güzel gün batımından
Kardeşimin tazeliğinden, toyluğundan, çocukluğundan
Sağlığımdan, en sevdiğim şarkıdan
Yanlız kalmak istediğinde menekşeler,
Yapraklarıyla toprağa bakıp göğe küserler
Ve bir seda yayarlar etraflarına
Küsüm ben dünyaya dercesine...
Sen de menekşelere özenmişsin öyle duydum
Yaz sıcağında tanıdığım o köhne sevgiliydi
Beni böyle süründüren
Böyle acı çektiren
Ve böyle durgun böyle sessiz bırakan...
Kuru bir sevdaydı bizimkisi
Daha başlamadan bitti
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!