Deniz ve martı... Şiiri - Hatice Nayır

Deniz suskundu.
Martı durgun...
Dalgalandı yavaştan...
Gülümsedi martı...
Kanatlarıyla sıkıca sarıldı denize...
O'ndan gelen her şey kabulüydü.
Deniz'i yaşıyordu zaten hep...
Hüznünü yüreğinde taşıyordu,
Sevdasını gözlerinde...
Bir dediği bir kalmıyordu
O'ndan başka her şey çiftti yüreğinde
Gözünü açtığında ilk gördüğüydü
Son gördüğü de O olacaktı, biliyordu.
Çünkü koynunda olmanın huzuru,
Onu sarmanın sıcaklığı,
Onu özlemenin güzelliği başkaydı.
Her şey onda başlıyor, onda bitiyordu.
O yokken hiçbir şeydi.
O varken vardı hayat...
Güneş tüm pırıltısıyla çöktü denize...
Martı hüzünlendi bir an.
Oysa bilmiyordu ki
Denize anlam katan
Sadece O'nda olandı
Sadece O'nda kalan...