Deniz ve Manzara Şiiri - Zeynep Şeymanur

Neden böyle oluyor bilmiyorum.
Hep derdim bir başka sever o.
Peki ya ben?
Sevdim mi daha önce?
Aşık oldum mu birine?
Niye sevdim ben seni?
Beni çok güzel seviyorsun diye mi?
Masallardaki aşklar gibi bir aşk yaşatabileceğini sandığım için mi?
Köpek kadar sadık ve dürüst olduğun için mi?
Evcil hayvan mı istedim ki ben kendime?
Hayır, hayır! Sadece güvenmek istedim ben.
Evet, güvenmek!
Ama yanlış anlattım sana sanırım.
Gücenmek demedim ki ben!
Eğer senin kadar sevmiyorsam,
Sevgi nedir bilmiyorsam
Göğsümdeki bu sancı da ne?
Gecenin en derin
Ve düşlerin en yoğun saatinde
Neden sen varsın hala aklımda?
Özlüyorum sanırım ben seni
Ve seviyorum da.
Ama ya bu değilse sevgi
Sadece özlemek yeter mi sevmeye?
Alışkanlık mı yoksa benimkisi?
Ama insan alışkanlıklarından vazgeçebilir değil mi?
Peki ya takıntı?
Hastalık mısın sen benim için?
Evet, hastalıksın.
Ama öyle bir hastalık değil !
Aşkla bakan gözlerinin bir başkasına baktığını düşünmek...
Takıntıyı kıskanır mı insan?
Niye farklıyız o zaman seninle?
Ben seni seviyorsam sen beni seviyorsan
Ne engel bize?
Hatalar mı?
Affedilir
Sorunlar mı?
Çözülür
Koşullar mı?
Sağlanır
Peki ya o kadar kolay değilse?
Benim sana baktığım gibi
Bakmıyorsa o gözler bana ?
İşte bu !
Senin bendeki anlamın
Benim sendeki anlamımdan farklı
Nasıl anlatsam
Mesela ben bir manzarayım senin için
Bakmaya doyamadığın,
Karşısına geçip
Bir kahve alıp eline,
Hayallere daldığın bir manzara.
Ama aynı zamanda
Bir süre sonra sıkılıp gideceğin,
Fotoğraflarda saklayacağın bir manzara.
Benim için sana gelirsek eğer,
Koca hayal kırıklarından sonra
Bir deniz karşılar bizi
Yokluğunda hasretini çektiğim
Varlığında ufuklarında dolaştığım
Masmavi sonsuz bir deniz
Derinlerine indikçe beni boğan
Gizemlerini keşfettikçe beni büyüleyen bir deniz
Bu yüzden ben düşünmedim hiç
Yokluğunda yerini doldurmaya çalışmayı
Düşüneyim mi isterdin?
Yoksa çok saçma değil mi,
Koca bir denizi bir damla su ile doldurmak ?