Deniz, gizemli fısıltılarla sokulur kumsala,
Yavaşca uzanır;
Yumuşak okşayışlarla öper kumları
Ve sonra çekilir, gider;
Bir ıslaklık kalır kumsalda; parlak...
Sen, deniz gibisin, ben, kumsal;
Gözlerim ıslak...
(2006)
Ünal BeşkeseKayıt Tarihi : 12.3.2007 15:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Kimden: kem-ter Kime: old Tarih: 20.08.2008 21:32 (GMT +2:00) çok güzel. yüreğinize sağlık.. ________________________________________________________-
Mesut Özbek
'DENİZ ve KUMSAL' bir ayrılık hikayesi... aynı zamanda bir kavuşma...
Ama her zaman hüzünlüdür hikayenin sonu; AŞK böyle birşeydir.
Kabul buyurursanız efendim;
Bir önceki kıtayla uyumunu daha da güçlendirmek için.
'.....Gözlerim dayanamıyor buna; ıslak...' benzeri bir ÖNERİ de bulunabilirim.
Eleştirim bir yana dursun, Harika bir anlatımdı.
Albatros antolojisindedir.
Deniz koşup koşup, o yorgun başını kumsalın dizlerinde dinlendirir...İkisinin de gözleri ıslak, içlerini çeker dururlar... Bunu hissetmek isteyenler, gece dalgaların sesine kulak versin...Duysun nasıl hıçkırdığını...Ve kumsalın nasıl yavaş yavaş eriyip, onun kucağında kaybolduğunu...
Müthiş etkileyen bir şiir... Gönlünüze sağlık...Tam puan
TÜM YORUMLAR (14)