Deniz ve Dalgalar Şiiri - Şafak Erdem

Senden ayrılınca kendimi sahillere vurdum
Bu bir kaçıştı belki hayattan ama buna mecburdum
Seni hatırlatmayan bir yer bulmalıydım ama bu imkansızdı
Sen artık benim nefesim olmuştun
Her nefeste içime çekiyordum seni
Belki ölürsem unutabilirim seni yani nefes alamazsam
Bu gece aşkımızın ilk çiçeğini verdiği yere gittim
Sanki oraya kokun işlemişti
Sanki o gün ki gibi gelip sarılacaktın arkamdan
Herşey aynı devam edecekti
Dalgalara şikayet ettim seni
Onlarda senin gibi önce beni ıslattı sonrada arkasına bakmadan gittiler
Ama onlar beni dinledi yani senin yapamadığını yaptı
Deniz şahlandı birden sanki benim geldiğimi hissetti
Sanki içimdeki yangını söndürmek istiyordu ama ben izin vermedim
Çünkü yangının içinde sende vardın yangın sönerse sende bitecektin
Ama küllerin kalırdı geriye ben onlarla da yetinirdim
Gerçi sen onlarıda alırdın benden
Olmuyor be güzelim
Özledim seni çok hiçbirşey özlemini gidermiyor
Ne sahil tat veriyor artık nede deniz ve dalgalar
Yanımda sen olmayınca bakmıyorlar yüzüme
Sanki seni arıyorlar yanımda
Beni bu soğuk gecelerde yalnız bırakma! ! !