Deniz Ve Ateş Şiiri - Ramazan Arpacı

Yüreğimin kuytusuna
Bir deniz düştü ki sorma
Büyüdü durdu o deniz
Yüreğimin taşlarına çarpa çarpa
Dalgalanıp durdu devleşti
Yüreğimin sevgisizliğini boğa boğa
Taştı durdu gözlerimden
Yüreğimin ümitsizliğine basa basa

İçimin kuytusuna
Bir ateş düştü ki sorma
Yaktı yandırdı o ateş
İçimin karanlıklarına doğa doğa
Dallanıp durdu
Karanlığın boğduğu yüreğime koşturdu
İçimde buza dönen barışı eme eme
Serpti durdu barışı yüreğime
Sonra da aldı gözlerime savurdu

Tenimi coşturan
Ruhumu okşayan
Bu deniz ve bu ateş
Eksilmeyecek sürekli çoğalacak
Nefesimden ve gözlerimden haykırdıkça