Deniz Üstünde Ateş İzleri 2

Hayatı az göremediğin halde
üç adımda sokuldun düşülkelerime
akşama çok vardı
kalabalık bir sabahtı
avcuma terini akıtıp
yüreğimin paslı damarlarını yağladın

Aydınlıklarla dolu bak düşlenirken
kirli sayfaların arasından
güneşi özlet bana
sen güneş ol geceleri oturduğun evlere
gezdiğin patikalara
söyleştiğin insanlara
ekmeği umut gibi sunan
gecekondulu gözlere güneş ol...

Aşklara güneş ol,tutkulara...
gözlerinde hüzün durgunluğu taşıyan insanlara
ak gelinlikleri tabut içinde titreyen
kekik kokulu sevişmelere...

Güneş ol,
tank paletleri altında terkedilen
erken hayat izlerine
elinde bir tek keder kalan ülkere,
sınırından taşan düşlere
greve güneş
kaybedilen canlara
ve gülen bir kavganın aşkına

Karlar güneşe dayanmaz unutma
Bir sevdanın kırmalı tüfeğidir aşk...

GüL ol bir de,GüL
bir tek GüL direnir çünkü
kendi doğurduğu dikeniyle

Ben bu asilikleri senden öğrendim,
dur kaçma,kirli sularda yıkanma
kapama gözlrini çocukluğuna
çocukluğunu yağmalama.
Salıncaklara ihanet etme,dönme dolap sevinçlerine,
dur kaçma.
Açma albümdeki solgun resimleri,
çırılçıplak günlerin masumiyetini...

Suları öyle dökme,dur gitme.
Çölü var bu hayatın,geç kalmışlığı var.
Bir de saatin durmuşluğu.
Gözlerine sıkışan rüzgar,yapışan yağmur.
Bir de yengeç kıskacı acısı sözlerin var.
Dur.
Kaçırılmış gemi telaşı ömrüne kaçma

Ben bu asilikleri senden doğurdum
çocukluğumu cenazelerde yoğurdum sonra
erken büyüdüm,hemen terkedildim.
Bu yüzden bir göze çarptığında gözlerim,
kapanacağı saati bilirim.
Dur.
Ben bu asilikleri senden çaldım
sonra sevenlerin aklını çeldim
Dur.
Sana düştüm...

Elini sür,günüm sarsılsın
istersen yarışırım,en çok kim yıkılır
en çok kim ölürse umut ona çoğalır.

Elini sür.
El değmemiş aşk aşk unutulur.
Yoksa ülkesiz kalınır,yalnızlığa kaçılır.
Adımıza ad katılır,ardımıza kurşun...

Sen hiç yüzünce koştun mu?
Sırtını bu güne dönüp yüzünce koşmaktır aşk
Sen hiç ekmek oldun mu?
Açlık giderdin mi hiç,mis gibi koktunmu sevdaya...

Aşk bir itirazdır
ve itirazımız sürmektedir
elini sür,iki ülke kardeşlensin;
önce güneşlensin ve temizlensin...

Bir tetik düşümü zamana sığar aşk,
firar sabrına.
Esir düşenin işidir firar
duvardan,
demirden,
topraktan...
Örümcek gibi sessiz ve çaktırmadandır
aşk bir firardır...
Yollar firarları koynuna almaktadır
Şükür ki koynunda ne çok yer vardır.

Sonra giden gemilerin ardından bakakalırsın;
bukağılanır ve buğulanırsın.
Ağlamak sana düşer,uğurlamak da.
Ve hep kalan olursun:
Limanda yalnız,
filikalarda küreksiz,
oltada iğnesiz,
iğnede yemsiz...

Hiç özlem kokmaz olur avuçların.
Ağların balıksız,
hayatın gayretsiz...
Sonra boş bekler kucağın.
Salıncakda sırtın elsiz,
yelkensiz,
rüzgarsız...

Kentlerde bıkkınlaşır
Caddelerde sıkışırsın...

Hiç bir çiçeğin kokusu cezbetmez seni,
hiç bir umut kıyına düşmez.
Cenazene maskeli yüzler
hayali dualarla bekler...

O eski sandıkda unutulmuş bir yükse cesaret
sonra inanç
küflü bir ekmek gibi çöpe atılmışsa
kesin ki
yitiren
hep
sen olursun.Ve gemiler gider,sana aldırmadan.
Şükür ki o gemiler halatını aşka bağlar...

Bana,bin şarkı bilsen birini söyle,
armağan olsun.
Diyarbakır dan olsun Mardin den göçsün
sonra ülkenin orta yerine bağdaş kurup
yeniçağın rüyasını yatalım.
Sen sessiz ol,ihtilali ben anlatırım.
Kesintisiz bir devrim gibi
Seni sevmek
Aşkın,Devrim...

Ağzında ki alevi boynuma bırak
müebbete değen,idamı düşündüren ağzında ki...
Sonra göç bana.
Her gece göç.
Duvarlara umudu bezeyen
ve ölümü kınından çekili taşıyan çocuklara
imrendiğim gibi göç.
Adını bu yüzden kirpiklerime işledim
işlediğim suçlara göç.
Garlarda firar türküsünü gizliden dillendiren
askerlere hüzünlediğim gibi göç...
Bana bir şarkı söyle; sazsız,öylece yüzümü yıkasın.
Yüzümün aynası dağlarda yankılansın...

Orda buluşacağız,
güneşin kenarında ikindi vakti.
Ateş izlerini Deniz üstünden sektireceğiz
çoğrafyası sınırından taşmış
Ateş İzlerini Deniz Üstünde...

(Radikal bir aşkın izdüşümünde
yol zamanı
od giden bir otobüsün 34 numaralı
koltuğuna bıraktım aşkı...
Bir sana bir bana gidip geliyor...)