Tıpkı bir bebek gibi karşımda uyuyor,
Minicik kalbinin o güçlü atışı her şeyi bastırıyor.
Daha birkaç saat önce yanıma gelip güzel sesiyle beni uyandırması
“Her yerim mis oldu.” İçimi ısıtıyor…
Teninin o bebeksi kokusu kalbimdeki tüm hücrelere dağılıyor
Allah’ım sen “Bebeğimi” koru!
Dur gitme desem durur musun?
Yüzüme son kez bakıp geleceğim der misin?
Avutur musun sonbaharımı yalancı güneşinle
Tamam, istersen git ben beklerim
Düşen yapraklara anlatsam derdimi
Başlarken
Hayat burada uçurum kenarında dururmuşçasına ellerini açmış havaya
Kuşların ötüşleri takılmış kulaklarına
Onların küçük ama unutulmaz çığlıkları yankılanmış ve
Gözleri yıkanmış özlemle…
Evet, gidiyorum ilk defa terk ediyorum her şeyi
En başta da yaşadığım sandığım bu evi
Her geçen gün sanki astım krizi
Olup bitenlere akıl sır erdiremiyorum
Çabalasam da bir yol bulamıyorum
Yorgunluktan da öte bu bitmişlik
Hepimiz yalnızız aslında
Serum sinsice akarken kanıma
O hissi sadece benim hasta kalbim tattı
Ağzını buruşturup ağladı
Bunu kim duydu?
Bekçi şevki arabalara bakıyordu
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!