Karşılaşma…
büyüyü bozmadan yaşanmıştı..
Hiç ama hiç görmeden kapı çalındığında bir gündüz vakti,
vişne çürüğü perdeler sonuna kadar açılmıştı.
Her yer aydınlıktı, güneş eski, antikamsı sofanın döşemesini ısıtmıştı sıcacık…
Fon’da taş plaktan yunan ezgileri dağılıyordu odaya.
Ah sevdiğim... bitanem...denizi seyrettik dün, gece
ve ben....sen yoktun, uzun uzun bir yalnızlık vardı
senin yerine...yıldızlar ne kadar da uzak görünüyor
bazen, karanlık bir denizde albora olacak gemiler gibi
her biri...her biri kendi rotasında...isyanda
tayfası...isyanımız hep başaramadıklarımıza, zamanın
itiraf ediyorum...
Aslında...dün gece gitarını çok kıskandım,
Benim için çalmış olsan bile..
Ellerini başka birşeyin üzerinde,
Bu kadar meşgul etmene dayanamadım...
Tango istiyorsun…
Hadi kalk! Dans et benimle!
Kapat gözlerini…
Harflerin nasıl notalara dönüştüğünü görüyor musun?
Üzerimize çevrilmiş bir spot ışığında gölgelerimiz…
sadece ayaklarımız ve eskimiş, parlak bir tahta zemin..
maviden olsun kefenim….
işte! denizin tam bugünkü haliyle!
öyle kalabalık filan istemem etrafımda,
bir kaç balık meze etsin beni kendine yeter…
martılar okusun son duamı çığlık çığlığa,
kimseler duymasın, ben duyarım kulaklarım kemirilene kadar…
Olmalıydın!
gece sarılıp yattığım yastığımda
rüyalarımda
ve sabah uyandığımda
gördüğüm ilk şey olmalıydın
dişlerimi fıçalarken, dağınık saçlarımla
Bir tüy kadar hafifim, bir taş kadar ağır
İçimde beslediğim hayat
Ne kadar doğru, ne kadar yanlış
Bu acımasız dünyaya bir can daha katmak
Ve ne zor bir onur kadın olmak.....
Elimden tut, Lunapark’a götür beni…
çikolata, şekerle besle bütün gün,
kusana kadar bindir dönme dolaplara, atlı karıncalara
altıma kaçırayım, bana kızma
yeni ciciler al giydir bana, kırmızı parlak pabuçlar!
balonlar al sonra…uçan balonlar…beni uçursun o balonlar…
konuşamıyorum….yine suskun kaldı dudaklarım, kalbim bas bas bağırırken…ne zayıf insanın duyguları, öfke değil aşk…olamıyor…gurur yenemiyor özlemi işte böyle zamanlarda…yine buradayım…genişçe bir kavis çizmiş olsam da bu sefer, o kaçınılmaz açına yakalandım…o kadar eminsin ki beni ayartacağından ve o kadar da haklı….zamanı, mekanı belirsiz ama mutlaka olacak olan güneş tutulmaları gibi, dünyayla benim arama giriyorsun…buz gibi dudaklarını, çatlamış, hatta parça parça ayrılmış, her oyuğun içinde binlerce ızdırap mıhlanmış ve tekrar kanamasın diye üzerleri kabuk tutturulmuş dudaklarıma değdirerek….
ne senaryolar üretmiştim oysa, ne olasılık hesapları yapmıştım bu kez tuzağına düşmemek için….gözlerini gördüğüm an altüst oldular…çoğu zaman ne dediklerini çözemediğim gözlerin…korktuğun anlarda bir kalkan örüyorsun gözlerine, her türlü duygudan yoksun ifadesizce bakıyorsun o zaman…ne sevinç, ne üzüntü, ne pişmanlık, ne gurur…siliveriyorsun gözlerini, baktıkça dümdüz bir ufuk çizgisinden başka bir şeyi andırmayan iki nokta…zaten bir o kadar da uzak oluyorsun o zaman….
Ben de Andy Warhol gibi yıllardır aynı konserve kutusunu mu çiziyorum ne?
yıllardır bitiremedim çizmeleri seni…güneşe koydum, parladın gözümü aldı yansımaların…. karanlıkta bıraktım, orada olduğunu bile bile yokmuşsun gibi …gözlerimi kapatıp çizdim seni…daha da belirgindi sınırların benim gözümden yansıdığında… içini doldurdum çıtır çerez umutlarla, birer birer harcayışını seyrettim, ben, rakımı mezesiz içerken, sen, sevdaları bir bir tükettin …sen hep aynıydın bunca zaman aslında…benim sana yükleyip kaldırdığım anlamlardan bihaber….yalın bir hikaye gibiydin, ağdalı kelimelerle süslemeye kalktım seni….genzime yapıştın….
hep birşeyleri bekledik..
birilerini..
biryerlere haykırdık sevgimizi...
cevap aldığımız da oldu kimi zaman
sevindik...
yolun sonuna, çabucak ulaşmak istedik
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!