Unuttun mu kimin çocuklarıyız biz
Bir kırık kalemle
Bir yırtık sayfadan doğduk
yıldızlar kaçışırken evine
Hep sevgi koktu dizeler
Fişekçi'nin kaleminde.
Önceleri
Anıtlaşmak isterdim
Bazı şeyler kaybolana dek
Şimdi istediğim
Sevgimize
Bir anıt dikmek.
Çamurdan değil
Hücre hücre aşktan
Tanrılar
insanlar
dünyalar yarattım
Oynayasın diye.
Seni istiyorum bu akşam
Uzun oldu görüşmeyeli...
Kokun solmuş battaniyemde saçların
Yediğimiz yemeklerin tadı
Çıkmış hatırımdan
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!