Köpükten omuzları birbirine dayanmış
Yüksek, mağrur başları akşam rengiyle yanmış
Sahile koşuyorlar bak deniz sarhoşları! ..
Bazen yırtık yelkenli bir sandala çarparak
Bazen ufkun kıpkızıl şarabına taparak
Gitgide coşuyorlar bak deniz sarhoşları! ..
Rüzgarların ıslığı en yakın yoldaşları
Yıllarca dövünerek içi yenmiş taşları
Bir anda parçalayıp doyacak bu sarhoşlar! ..
Çılgın gönüllerinde aşkın en büyük kini
Yosunlu kayaların o yeşil gözlerini
Deli aşıklar gibi oyacak bu sarhoşlar! ..
Kayıt Tarihi : 2.9.2002 04:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bazen ufkun kıpkızıl şarabına taparak
Gitgide coşuyorlar bak deniz sarhoşları! ..
Bazen ufkun kıpkızıl esrarına bakarak
deseydi keşke tapmak kelimesini ben hiç sevemedim hep kulluk yapmakta gözüm
Yolunda gençliğim sönse de, yine
İçimde kız senin aşkın var, yeter.
Baygınlık çöksün de kirpiklerine
O kumral saçlarla beni sar yeter.
Varlığın düşerken en şakrak çağa
Dolaştım bakıştan,nurdan bir ağa;
Beni öldürmeğe ve yaşatmağa
O baygın gölgeli bakışlar yeter..
Karşında hasretle gelsem dize de
Anlatsam şu gönül ne felekzede.
Bahar yollarında ikimize de
Manekşe türbeli bir mezar yeter...
Ömer Bedrettin Uşaklı
Sevgili ile başı dertte şairin.
Saygılar...
TÜM YORUMLAR (7)