Efgan kuyusunda bir gece,
Bu gece huzur beyhude.
Meftun ruhlar her yerde,
Şeytan hakim zihnimde.
Haysiyetimin boynu bükük bugün de,
Bilmezdim yeşilin başka tonu olduğunu,
Ayın tende vücut bulduğunu.
Yüreğin ansızın durduğunu,
Senden önce...
İyisi mi sen saklan kuytulu köşelere,
Şayet görürsen beni,
Bir dağ yamacında; öylece,
Sessiz, imansız, çaresiz.
Yeğle bu canı ve git.
Şayet akıtırsam göz yaşlarımı,
Hasta bir adam var, bu şehirde;
Lokman gözetiminde.
Ne fayda ilaç, çorba;
Onun ruhu hasta.
Yamaçlarında kar,
Anlatır mı mıslarım, içimdeki sağanağı;
Dipsiz kuyuları, cam kırıklıklarını.
Ne kırar, kalbimdeki şu meçhul zinciri;
O portreyi, meyvesiz dalları
Söylesin tüccarlar, kaç para eder; bu göz yaşları,
Ölülerin keşkeleri fısıldıyor üzerime.
Kalmadı ardımda, kefenimden öte.
Dönüp duruyorum bu, mahşerde.
Anımsıyorum o gözleri ta buradan.
Hepsi bir yalan rüzgarıymış, meğersem.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!