Deniz Olmak Şiiri - Yasemin Özkaya

Ne menem bir şeydir
Deniz olmak bu ülkede
Altmış sekizlerde İstanbul’da
Sonra Ankara’da
Sonra karış karış karış,
Şehir şehir
Örgütlü
örgütçü
Üniversiteli bir deniz olmak
Küçüktü henüz bedenim oysa, o yıllarda…
Ama oradaydı acıdan büyümüş yüreğim.
Ahh iki gözüm …
O canım Ege gibi,
dalgası deli Karadeniz gibi
zaptedilememiş güneşin Akdenizi gibi
Ankara’da, Elazığ’da, Gemerek’te Şarkışla’da
Bir ‘’Deniz’’ olmaktı derdim…
Öyle genç,
Öyle çocuk
Öyle onurlu
Ve öyle vatansever olmak istedim
Denizler gibi…
Denizler kadar…
Ufuklarında bugünlerin kara görüntüsü
Yusuf’un yüreciğinde,
nihayetsiz anne özlemi,
Hüseyin’in sırtındaki yükü;
Kahrolası İncirlik üssü…
Ağızlarında bir türkü
‘’sen yanmasan, biz yanmasak
nasıl çıkar karanlıklar aydınlığa’’
Darağacında üç fidana;
can suyu olmak vardı…
Dilimde Mahir’in, Kaypakkaya’nın türküsü…
ölmek olsa da ucunda …
safım belli,
Deniz’lerin ardında…