Deniz Meltemi Şiiri - Ahmet Yüksel Şanlı Er

Bir deniz meltemi esmekte gecenin sakinliği içinde
Serin’ mi, serin
Bir bunaltıcı bir yaz sıcağının arkasından.
İnsan arıyormuş meğerse bunu.
Bana yabancı değil aslında bu, deniz meltemi,
Kardeş gibiydik biz bir zamanlar.
Çünkü ben onunla.

Yalnızlığımı paylaşırdım onunla deniz kıyılarında
Deniz yalpa yapıp vururdu kıyısına
Geceleri.
Yosun kokardı,
Dolunaylı geceler kokardı,
Meltem yeli, denizden karaya doğru estiğinde.
O günler geldi aklıma
Yine o günlere benzeri, bir akşamdayım.
Gecenin serin sessizliği içinde yalnız başıma.
Ve ben geçen yıllardaki o günleri düşünüyorum.
Deniz meltemi omzumu okşarken
Şu sessiz gecenin içinde..

Bir, yer vardı
Denizi deniz, mavisi mavi
Bir de çok eskiden kalma iskelesi
Korkulukları paslanmış çürümeye yüz tutmuştu
Bu iskelede gezerken tanıdım
Ben deniz meltemini
İskelenin bir ucundan bir ucuna durmadan gidip gelirken
Tanıdım yaz geceleri.

Bir ben değildim herkes yapardı aynı işi
Gider, gider gelirlerdi insanlar iskelede ne varsa, tıpkı benim gibi.
Yaz gecelerinde bu korkulukları çürük olan iskelede.
İşte ben,
Orada tanıdım deniz meltemini.
Orada paylaştım onunla yalnızlığımı çoğu geceleri.
Sarhoş,
Gecenin geç saatlerinde, ya da efkârdan içtiğim zamanlarda.

28 Haziran 2014-06-28
Antalya.