Deniz; Mavi, İntihar; Pembe

O kadar karıştım ki sana,
İçimi açsalar deniz taşar damarlarımdan.

İçinden çıkamıyorum bu mavinin,
Mavi de yüzüyorum,
Boğuluyorum,
Mavi kusuyorum şimdi de.

Çık içimdeki yabancı,
Bir anne masumluğundaki yüzümden git
Ve terk et annemin acılarını bıraktığı yeri.
Babamdan azar yediğim zamanlara daha çok yakışır bu yalnızlık
Ve kimsesizlik
Odaya kapatılmak gibi sensizlik
Hep bir tarafım dışarıda.

İçim hapsolmuş gibi,
Soğuk banyonun duvarlarında.
Bir yanım sen de,
Bir yanım yalnızlık.

Kapı altından sızan mavi ışıkta gözlerim,
Yarı aralık yüreklerden bakıyorum hayata
Yarım ağız sevdalarda susuyorum en çok
Yarım yamalak seviyorum,
Yarım gidiyorum
Bir yanım burada kalıyor
Bir yarım sende.

Hurda zamanlardan kalma sisli bir sevda bendeki,
Hayal meyal hatırlıyorum seni.
Seni sen yapan tüm özelliklerini unutarak
Sadece sen olarak hatırlıyorum.
Biraz mavi,
Biraz gri,
Sisli…
Karanlık ve gece…

Bir sevgi yumağı birikiyor göğsümde,
Boğazımdaki düğüm daha çok batıyor
Z/Amansız gelmelerin kalıyor
Kapı altlarında
Gözlerim bir kapı boşluğunda.

Kulağımda bir keman iniltisi,
Yüreğimi cızırdatan.
Ellerin;
Yüreğimi söküp aldığından beri kırmızı parmakların
Acının tam ortasına basmak gibi yaralamaların.

Acıya talimli yüreğim
Ellerim…
Boğazımda; düğümü çıkarmak için
Mavi taşıyor tüm hücrelerimden.
Pembe rengimi intihar ediyorum.
Boğuluyorum denizde.

(Yirmi Beş Temmuz İki Bin On İki 16 40)