Deniz kokusu vardı Şiiri - Hamiş Acar

Yüksek sesle söyledi
Sonra korktu
Biliyordu bazı şeylerin seslerden ürktüğünü
Bulunduğu yer uygun biryer değildi belki
Odaydı
Kafesti belki
bütün seslerin taşındığı sokak olabilirdi
Sonra sessiz bekledi
Ses ve sessizlik iç içe bekledi
Neydi o kadar ağır olan
O dökülen
Gördüğü bahçelermiydi
Hiç unutmadığı portakal çiçeklerimi
Bir kaç sefer görmüş olmuş göğü
Bir kaç sefer sevilmiş gibi de olmuştu
Şanslıydı
Üç sefer boğulacak olmuştu
Biri derede
Suyun akıntısına bırakmıştı kendini öyle çıkabilmişti sudan
Bir sefer denizde
Biri derinden tuttuğu gibi kolundan çıkartmıştı onu
Öbür seferi hatırlayamamıştı
Şanslıydı
Ekmeğim var diyordu şanslıydı
o çok iyi biliyordu ekmeğin ne kadar ağır olduğunu
Oturdu kayaya deniz vardı
Deniz kokusu vardı
Denize düşmüş yıldızlar
Anılar vardı
Başka birşey yoktu
Şanslıydı
Daha iyi birşey olabilirmiydi düşündü
Ilık bir deniz vardı sanki kendine özel
İçinde hep dalga tutan
Dalga sesi vardı o nu derinlerden uzak durmasını hatırlatan
Şanslıydı
İki adı vardı
İki dil biliyordu
Hiçbir dilde adını söyleyemedi
Adı ağırdı
Sessizce geçiyordu insanlar
O da ses çıkartmadı
Çünkü sesler ürkütürdü bazı şeyleri
Halen gülüyordu aklına geldikçe
Bir arkadaşı
Yüksek sesle
Sana birşey diyeceğim bak
inanamayacaksın
iş buldum çalışacağım demişti
Bir otobüs dolusu insan gülmüştü
Şanslıydı
Anıları vardı
Öyle bir ses bulsam bende demişti
Birini bekliyordu
Şanslıydı
O geldi sonra
Çıkarttı ceketini al lan şunun üstüne otur dedi senlenmi uğraşacam bir gün içen bir hafta hasta yatak yatan sen dedi
şanslıydı
Poşettekileri çıkarttı gelen
Fıstık poşetinide açıp koydu önüne
Vodka yı pet bardağa oldukça dikkatli eşit şekilde doldurdu
Hiç ses çıkartmadı kendi biliyordu bazı sesler ürkütürdü insanı
İki bardak içmiştiler
Radyoyu açtı herşey silinmiş gibi geldi
Sonra şanslıyım dedi
Hayatta saçma şeyler yapma
Saçma şeyler söyleme fırsatım oldu
Bunları söyledi
Duyduğu sesleri anlatmadı
Kendisi ürküyordu sesten nasıl anlatırdı
Kaza geçirdiği günü hatırladı
Sağ ayağı sağ omuzu sağ eli ve dişleri kırılmıştı
Hastanede bir ses o nun için ağlıyordu
O ses
incecik bir ses
O sesle kendine gelmeye çalışıyordu
Şanslıydı
Bir ses vardı o nu çağırıyordu
Kafasında birşeyler dönüyor
Bir şeyin etrafında döner gibi dönüyordu
Ondan uzaklaşmalıydı
Kuşlar dedi açtırlar
Günahları yük gibi boynunda
Kuşların açlığı çağırıyordu
Kırılabilmek O nun bir parçasıydı
Bir duysa kuşların açlığını
orada hemencecik kopardı bir parçası
O nu yolda filan görsen daha yürümeyi beceremiyor dersin
Kazadan sonra aksak yürür oldu
Dört metre kadar sıçramıştı
Düştüklerini filan söylemiyorum inan
Dört metre kadar sıçramıştı
Şahit olan şanslıydı
Sesi sesler içinde ne renkti desem
Renk seçsem ona ...
Ellerinde sonbaharın telaşını taşıyordu sanki
Yok gözlerinde taşıyordu
Hiç düşürmediği
Belki ellerini tuttuğumda ellerinde duydum
Sesler duydu hızlı hızlı ayak sesleri
Koştu koştu durdu
Sonra bir durdu sanki çivilenmiş gibi durdu
Kulağının dibine
Sesler geldi abartılı araba egsozu gibi
kulağını kapattı
gözlerini kalbini kapattı
Sonra hatırladı üçüncü kez nasıl boğulduğunu
Havuzda arkadaşlarları kenara tutunmasına izin vermemişti
Oyun oynuyorlardı
Kolları yorulmuş onu taşıyamıyordu artık
Sesler gülüşmeler kayboluyordu
su yutmaya başlamıştı
Kafasından birşeyler salınmaya başlamıştı
Bir arkadaşının da yardımıyla kendini zorla kenara atmıştı
Sonra
Derin derin nefes çekmiş
Duyduğu müzik sesiyle biraz daha çabuk rahatlamıştı
Kulağının dibindeki ses kaybolunca
Açtı gözünü
açtı kulağını
Düğüm düğüm çözüldü
Sayılara ve ölçülere dönüşüyordu herşey
İçtikleri üçüncü bardağa
Saatler on bire

Ve herşey ortada kalıyordu herşey gibi
umutlar hayaller elleride

Balık yakalamak için uğraştıkları yemleri gibi

Her seferinde yaptığı gibi bundada alaycı birşeyler arıyordu
Bulanıklaşan renksizleşip matlaşan
Herşey içlere işliyordu
Karanlıkların sesleri kaybetmediğini iyi biliyordu
En sevmediği sesler karanlıktaki seslerdi zaten
Sesler karanlıkta sonsuza kadar lanetli diyordu
Sesler karanlığın lanetinden kurtulmalıydı
Kurtulmalıydı karanlığın kirinden
İçine işlemiş günahtan korkudan
Adını söylemeliydi atmalıydı adının ağırlığını