Deniz Kızlarına İnanma Şiiri - Ali Ertürk

Her Okyanus yolculuğuna,
Çıkma dedim gönlüm,… çıkma.
Her gemiye kaptan;
Olma dedim gönlüm,… olma.
Deniz çeker, deniz kızı boğar.! ! !

O deniz aşırı fırtınalara giden,
bir daha gelirmi gönlüm gelirmi.?
Kaçıncı seferin, unuttum.
Bu gemiyle yola çıkma dedim…
Her fırtınadan yaralı sen çıktın,
Her seferden eli boş, sen döndün.
Uslanmadın gönlüm uslanmadın,
Tanırım ben senin azgın hastalığını,
Deniz çeker gidersin…
Deniz kızlarına aldanır gidersin,
Acemi desem değilsin,
Akılsız desem hiç değilsin.
Yazgımı yoksa bu…
Bilirim,Denizde kaptanlığın, bilirim.
Hani o fırtınalarla dalaşın vardıya,
Şaşırmış halde baktılar sana.

Derlerdi inanmazdım, Deniz çeker, toprak tutar.
Acemi kaptan hep kıyıdan yüzer.
Ahbe gönlüm, niye açıldın bu kadar.?
Dedim ya sana;
deniz kızları çeker insanı.
Öperken boğarlar adamı.
Kötülüğünden değil, sevişgenliğinden dir.
Deniz ortasında oynaşır, sever, sevişir,
Dalgınlığına gelirde, boynuna sarıldımı,
Yapışır dudaklarına, Yoktur kurtuluşun,
Deniz kızları sevdimi, iyi sever adamı,
Taşır ölüsünü ölünceye kadar.
Ne bilsin, bir zamanlar denize düşen
Gelin olduğunu,
o gündür bu gündür,
Her denizcinin rüyasına girip,
ertesi gün bir miçonun kanına girmiştir, deniz kızları.! ! !
Deniz çeker, deniz kızları boğar..

25 aralık 2007