Deniz Kızı Otobüsü Şiiri - Mustafa Pınar ...

ağlıyordum
çok erkendi belki
henüz çok
çok erken
tren seselerine taş atan bir çocuktum daha ben

konya'ya ulaşmış
kendimle uğraşmış da
ulaşmıştım konya'ya
sevdiğim uykusunu arıyordu
yağmur iyice bozulmuştu

ağlıyordu gülümseyince güller estiren yar
alaaddin tepesinde bir selçuklu kızı
beğenmiş de yerini
sıvazlıyordu ha bire minareleri
ne yiyip ne içtiğini sormuyor
nasıl giyinirse giyinsin
kendisine
diyordum

(tam da cuma vakti)
ezan geçiyordu üstümden
tank gibi
panzer gibi

ağlıyordu cıvıl cıvıl kuşlar
sevdiğim hiç uyumamış dün gece
hastaymış uyandıramadım
mushaf çarpsın
ben uyandırmadım onu

açıldı kapı
uyandım
otobüsteymişim
'bu da' dediler 'deniz kızı'
ağlıyordu ne de güzel

ben görmedim onu
akdeniz boyunca hiç görünmedi
göstermedi sesinin buğusunu hiç
ama söylemedi göğsünde uyuyanın da
müslüm gürses olduğunu