Bir garip akşamın öksüz çocuğu,
Bekler durur kristal kasedeki deniz kızını,
Sabrın erdemi çatlatırda kaseyi,
Yüreğindeki okyanusu görür mü deniz kızı
Bakışlarından utanır bazen
Acaba nasıl görünmektedir karşıdan
Garip akşamın öksüz çocuğu
Kirpi gibi kıvrılır dikenli ruhuna
Gömülür de gömülür utancına
Bir ara bakışları dokunur deniz kızının
Bütün tomurcukları çiçeklenir de aniden
Bin bir ümitle bekleşirler dallarında
Okyanusta bir kıpırdanma, bir tatlılık, bir huzur
Ya da bir huzursuzluk derinlerinde
Akşam olur aniden gün ortası
Garip akşamın öksüz çocuğu sığınmıştır sabrın erdemine
Çatlatmak mı kaseyi
Beklemek mi sonsuzlukta
Garip gönlünün okyanusunda huzur bulur mu deniz kızı?
Kavuşmak sihri bozar mı
Ümitle beklemeyi de yitirir mi
Düşünür, beklerken deniz kızını..
06.10.09 İstanbul
Kayıt Tarihi : 30.10.2009 18:44:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!