Deniz kızı Şiiri - Yüksel Nimet Apel

O gün denize düşmüştü gülüşün
Dalgalar alıp götürmüştü...
Ardından bakakalmıştım,tutamamıştım
O günden sonra her gün, sahile inip bekledim.
Resmin de suya vurmuştu,
Gözlerimden mi senden mi aksetmişti?
Emin değildim.

Taramışmıdır deniz kızları, zift karası saçlarını?
Islanmıştır şimdilerde, buz dağına çarpan siluetin
Damadağın...

Geçenlerde yine indim sahile,
Kumlar ıslaktı,uzaklarda demir atmıştı gemiler...

Ne sen vardın,ne deniz kuşları...
Terkedip gitmişlerdi, belki bin yıl öncesinden.

Duyduğum sesler bir korku gecesinden,ve binlerce,
Fersah ötesinden, boğulan bir cismin son çırpınışıydı.

Kulak kabarttım sesini duymak için, duyamadım,
Tarih tekerrür eder gibi,
Her şey o günkü gibiydi...

Fırtına dinmişti,
Deniz berraktı; görünüyordu dibi
Sana benziyordu,uzanıp yatan deniz kızı,
Saçları tıpkı seninki gibi zift karası....

19-Şubat-2009