Deniz Kızı Şiiri - Kaan Kılıç

deniz atlarından okyanus sağan deniz kızı
zümrüt dalgalardan müteşekkil saçların
mendebur meduzlarla örülür
apoletli gökyüzünün hoyrat komutasında
saçların gecenin buyruguyla çözülür
hırçın deniz dipleri titretmesin seni diye
gerdanın kristal bir okyanusla örtülür

hezeyanmı varlıgın kurgulanmış hüznünle
sarktıgında vurgun yemiş azametli kuğu boynun
kudurgan suların ziftli karanlıgından
köpüren bir şehvetle çırılçıplak soyundun

nasıl da vurgunusun okyanus diplerine
yagız denizatlarının damızlık tenlerine
ey nasıl köpük köpük kudurganca kanarsın
okyanusun kursagında yapışkan bir cüretle
ağdalanıp akışkan bir yara biçiminde

bakır parıltılarla akışkan bir mecrada
saçlarında çalparalar pavuryalar saklıdır
cüretin denizkızı hoyrat kayalıkları
kasavetli suların mahreminden ayırır
pırlanta pullarınla kasırgalı sularda
vahşi denizatlarının o şirpençe sırtında
şehvet ile şahlanman geceyi gamlandırır

mahpusken derinliğine prangalı suların
ömrün karasularına çekilir burgaç sesin
vesveseyle fısıldansan kibirle kulagıma
itaatkarca iman ettim ki sahicisin!

batık kalyonlarca taranırken saçların
barbar kadırgalarla uguldar şakakların
sanrımısın sen ey yüce sayrılık
söyle kaç milyon menzil daha uzaktaydın
denizleri karalardan sıyıran kıyılarda
serseri martıların dağıldıgı saçlarına
takatsiz ellerimle niçin dokunamazdım!

gecenin kulagına üflenmiş bir vesvese
deniz yıldızlarınca zikredilen tılsımdın
nemrut karasularından boğulma korkusuyla
o sarp kayalıklara zinhar ki çıkamadın

çelikten halatlarla aynasından suların
kırılgan aksini çekerken gökyüzüne
tılsımını yitirmiş serkeş bir muska gibi
kayalık gözlerime sen deşifre kılındın
saralı bin yürek gibi çırpınırken dörtnala
bogulurken denizkızı hünersiz ellerime
yalnızca kurt kapanı ellerime yıgıldın!

ben ki avını avlamanın ustalıgını kazandım
bronz bir sütun gibi şavkıyan o leşini
sarsıntılı medcezirin depremine toplattım

ey hezeyanlı sevdamın prangalı paryası
ey illizyonlu gövdeni siliyorken dalgalar
boguldugunda boşalmaya yeminli okyanuslar
artık granit gözyaşlarımla dolar!

sen hırpani dalgaların sildiği denizkızı
ey sanrına ejderli dalgalarla aldandır
varlıgın şöyle dursun hezeyanlı yokluguna
semavi bir din gibi yalvarırım inandır!

ne vakit şimdi geçsem korsan kıyılarından
hala suların korkunç ugultusu gelir
ey sevdanın girdabına vurgun kız!
yalnız milyon fersah okyanuslar değil
serseri karalarda bazen bogulmak içindir!