Ve görülen lüzum gereği,
diye söze başladı Tanrıça.
Görülen lüzum neydi,
bilinemedi...
Yüksek bir yerdeyim.
Algılamaya çalışıyorum işgal ettiğim mekanı.
Başımı kaldırıyorum,
masmavi bir gökyüzü..
Ufuk da hafif kızarıklıklar...
Yürüyorum...
yürüyorum...
yarın güzel olacak diyorum.
Masmavi bir deniz....
Coşkuyla ileriye atılan
kayalara vurup parçalandıktan sonra
dönüşü hüzünlü olan deli dalgalar....
Bir karaltı görüyorum ilerilerde bir yerde..
Elim alnımda siper, gözlerim kısık...
Deniz kızı mı o?
Yunusla mı yanyana? ...
Bu kadarı da fazla.
Düş olsa gerek...
Sanki bilmediğim bir adadayım
Kulaklarım uğulduyor...
Kurtulmak gerek bu sanrıdan belki de..
Görülen lüzüm gereği diyor Tanrıça,
Bu kadarı da fazla...
Düşünüz hayır ola...
şevket ÇAKAR
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.