Deniz kızı Şiiri - İbrahim Özdemir 2

D E N İ Z K I Z I

O gün sahilde gördüm seni,
Pamuk ellerinle,karıştırıyordun masmavi denizi,
Sen bir hırsızsın,beni benden çaldın,
Ufkumun derinliklerinde,
parlayan yıldız oldu,masmavi gözlerin,
Simsiyah saçların,sanki kanım dolaşıyor damarlarımda,
Vurdu aşkın,sanki yemledi denizdeki balıga,
Esirlik kıştan,bahara mıhlanmış oldu beden,
Okyanuslara haykıracagım seni,
Mavi denizin alabora olamaz yelkenin,
Gözlerin mavi sonsuzlukta,
Bilmediğin sevda,rengarenk bir baharda,
Gökten inmiş bir yıldız gibi,düştün sineme,
Buruk bir sevda yüklendi,zavallı yüregime,
Bir açılsa agız yapragım,
dökülecek yüzlerce buse,
Gün batımı rüzgarı şahlandırıyor,bellerine uzanan saçlarını,
Deniz dibindeki incileri kıskandırıyor,bembeyaz dişlerin,
Bir bebek şirinliği gibi pamuk gibi yüzün,
Tıpkı kızgın güneşte,içmeye kıyamadıgım,
bir yudum su gibi,al al dudakların,
Hilali tarif eden sırma kaşların,
Böyle çiçek görmedi arı olalı bu arı,
Bir anda çıkışın rıhtımda karşıma,
Başıma giydirdin,simsiyah tacı,
Tüm hücrelerim seni görüşümle hayat buldu,
Kara sevdanın iz düşümleri,kaplamışlıgını bilmeden,
Bir anda yanıp sönen kibrit gibi,
İmanımı gevretircesine,kalbimi hançerleyip,
Kalabalıgın arasından kaybolup,
Yüzüme bakmadan ıraklaşıp gitti,
Adını bile bilmeden,
Çorak kalan yüregimin adını koydu deniz kızı.

(DEMYANLİ) İBRAHİM ÖZDEMİR