Deniz Kızı Şiiri - Erhan Sa

Deniz gözleri vardı
Her söyledigimi reddetti
Bıkmadan usanmadan ondan gitmeden
Hep onun için savaştım

Seni tanımıyorum dedi
Halbuki kendisinin yansımasıydım
Aynaya baksa kendinden çok görürdü beni
Ama bahaneler mi acılar mı dersin

Hep beni reddetti hep benden gitmeye yöneldi
Bir hayatında bana yer veremedi
Halbuki cenneti ve baharı ona vad etmiştim
Beni hiç sevemedi

O koca yüreginde kalbinde
Vardı herkese bir yer
Bir bana yoktu
Ufacık da olsa bir yer

Ama yılmadım o ittikce
Ben ona gidiyorum
Gel dese uçardım kanatlanıp
Ama bir beni görmüyor bir beni sevmiyor

Yoluma çakıldan taşlar döküyor
Ayaklarım parçalanmış bunu bile görmüyor
Sahi ya yüregimin kalbimin parçalarını görmeyen
Çakılların parçaladıgı bedenimi nasıl görsün

Bir gün düşünür beni diye
Yazıyorum ona her saniye her sanise
Ama olmuyor bir tek ben geçmiyorum aklından
Bir beni düşünmüyor çünkü yokum yüreginde

Avutuyorum kendimi bazen
Agzından çıkan bir kaç cümlenden
Sonra anlıyorum ve açıyor yine kalbim en derinden
Ben bekliyorum gör beni

Ama anladım beklemek fayda degil
Artık görmeyecek beni
Görmeyecek içimdeki sevgisini
Son mısralarım bunlar sanaa

Mutsuzlukta olsa varım istedigin anda
Gel bir şans ver yüregimizle kalbimize
Gör artık beni
Gör artık yorgun bedenimi kalbimi ruhumu
Ne olur gör beni deniz kızı