Deniz Kızı Şiiri - Vedat Sevgigör

Fırtınalı denizlerde
Bir ceviz kabuğuydu hayat
Düşlerimi parçalardı
Hırçın dalgalar
Ne zaman tutkuyla
Yelken açsam kıyılarına
Turkuaz maviyi
Yağmalardı kara korsanlar
Ve sen bir deniz kızıydın uzaklarda
Uzaklarda çocukların elleri kadar
Beyazdı kumsallar

Ve sen bir deniz kızı iken
Bir zamanlar
Her alabora sonrası
Yaralarımı
Yeniden tutkunla
Tutkunla sarardım
Bir elimde gökyüzü ve kuşlar
Diğerinde kalbim
Saçlarımdan akan
Denizlerin tuzuyla sana
Gözlerin değmediği
Mısralar yazardım

Yağmurlar gönderirdim sonra
Deniz fenerlerinin yalnızlığına
Ve geceleri kimsesiz
Kaldırımlara düşen
Ömürlük bekleyişlere,
Ötelerden esen rüzgarlarda
Savrulan zamanı
Ve mevsimleri
Avare hüzünlerde kurutmuş
Yapraklara düşen

Ve kuşlar ki parmaklarımdan
Eylülde göklerine doğru uçan
Yelkovan kuşlarının kanatlarına
Papatyalar güller çizerdim
Taş duvarların arkasında
Yorgun kadınlar
Örselenmiş evlerin
Pencerelerinden bakan
Avuç içi bir dünyada
Sevinçler
Saklı aşklar
Bitimsiz hasretler bırakan
Siyah beyaz bir fotoğrafta
Belki bir damla gözyaşında
İşte şuncağız bir yaşamın
Yaşananın yahut
Yaşanamayanın
Buruk hatıralarında
Donup kalmış kadınlar çizerdim
Ellerim bembeyaz iken henüz
Çocukluğumun düşleri kadar

Ve sen bir deniz kızı iken
Bir zamanlar
Boğazın serin sularına
Düşerdi pırıltısı
Erguvan çiçeklerinin …
Ardı sıra gelirdi endamının
Ay ile güneş
Yörüngelerinden kaçarak
Üsküdar’da etekleri
Suyu okşardı Mihrimah’ın
Kızkulesi
Ve taze erguvan çiçekleri
Kıskanırken yalnız
Yalnız senin güzelliğini
İstanbul’un tepelerinden
Şairler ve bilge mimarlar
Kol kola göklere gülümserdi
Ellerim bembeyaz iken henüz
Çocukluğumun düşleri kadar

Bembeyaz ellerimde kaldı hala
Çocukluğumun düşleri
Mehtabın ışığında
Dans ederken balıklar
Islak dudaklarımda
Eski zamanların ezgileri
Yine o sandalın kuytusunda
Bekleyeceğim
Bekleyeceğim deniz kızı
Daima seni…