Deniz Kızı Şiiri - Zafer Yıldırım

Savruluyorum hayatın dalgalarında
Kapatmışım kamaramın ışıklarını
Görüyorum lumbuzundan
Yakınından geçtiğimiz karanın ışıklarını
Ve savrulan hayallerimi...
İlk gördüğüm... Bir denizkızı…
Saçları ipek gibi kahverengi
Uzanmış kumsala
Başı dizlerimde…
Kumral saçlarından bir taç örüyorum
Acem kızı -ki senin çok sevdiğin bir türküdür- dudaklarından
Öpmeye kıyamıyorum ...
Bir dalganın yalpasıyla uyanıyorum
Dönüp etrafa bakıyorum
Kamaramdayım
Yapayalnızım
Sen yoksun...

El yordamıyla ışığı açıyorum
Sandalyeye oturuyorum
Bir sigara yakıyorum
En sevdiğin sigara camel soft
Karşımda oturuyorsun
Bir sigara yakıyorsun
En sevdiğin sigara camel soft
Tavla oynuyoruz...
Son elde beni Mars’a uğurluyorsun
Gülüyorsun
Sen gülünce
Anna Parenna bayramında içilen kadehlerce
Ömür katıyorsun ömrüme
Mutluluk bu işte...
-ama çabuk bitiyor -
Sigaran bitiyor
Sigaram bitiyor
Küllüğe uzanıyorum
Elim rom şişesine gidiyor
Bir yudum içiyorum
Genzimi yakıyor
Dönüp bakıyorum etrafa
Kamaramdayım
Yapayalnızım
Sen yoksun...

Yatak var
Yatağa uzanıyorum
Göğsümde uyuyorsun
Yüzünü kapatan saçlarını topluyorum
Uyanıyorsun
Güneş doğuyor
Hiç bir şey demeden sessizce gidiyor
Gözden kayboluyorsun
Karanın ışıkları kayboluyor
Gün ayıyor
Ben aymaz bir haldeyim...

Dönüp bakıyorum etrafa
Kamaramdayım
Yapayalnızım
Sen yoksun...
Sen yoksun ya
Hiç kimsem yok
Kamaramdayım
Yapayalnızım...