Deniz kızı Şiiri - Sevinc Arzulu

Pencere önünde duran o qızın,
Gözleri yol çekir denize kimi.
Indi o dünyanın teki,yalqızı
Baxdıqca hey artır denize kini.

Alıb sevdiyini deniz elinden,
Birce mezarı da qıymadı ona.
Oyuncaq eyledi deniz elinde,
Qenim de kesildi dağlar oğluna.

Belke deniz qızı vurulmuş ona,
Atası qızından keçe bilmemiş.
Zülmetde baxmayıb ad barmağına,
Nişanlı olduğun seçe bilmemiş.

Teli buruq-buruq,sarışın cavan,
O deniz qızının sarayındadır.
Işıqlı dünyayçun darıxır yaman,
Üreyi eşqinin harayındadır.

Belke de esirdir deniz altında,
Sahile çıxmağa bir yol axtarır.
Belke de çapır hey deniz atında,
Könüllü düşmekçün bir tor axtarır.

Sene yalvarıram,a deniz qızı,
Ay özü sarışın,gözü göy peri.
Burax esirini,deniz ulduzu,
Sahilde gözleyir sadiq dilberi.

Seninle o xoşbext ola bilmeyir,
Qızılı,gümüşü tök qarşısına.
Qelbinin yaşını sile bilmeyir,
Istersen eyilib çök qarşısına.

Izn ver,o qalxsın suyun sethine,
Görürsün,ne qeder sevinecekdir.
Hemişe sadiqdir o,öz ehdine
Hesreti yarının evinecendir.