Deniz Kenarı Şiiri - Enes Papağan

Deniz kenarında oturmuştuk, hatırlar mısın
Kumlardan kaçmak için bir taşın üstüne.
Bir film sahnesi gibiydi, hatırlar mısın
Konuşuyordum, bakmıyordun yüzüme.

Rüzgar vuruyordu saçlarına, hatırlar mısın
Öyle Dalgalanıyorlardı ki, deniz bile kıskanırdı.
Hep uzaklara dalardın, hatırlar mısın
Aklın hep başkasındaydı.

Güldüğünde gözlerin kısılırdı, hatırlar mısın
Derdim, eve gitsem de şiir yazsam gülüşüne.
Öyle seviyordum işte seni hatırlarsın
Ne anlamı var ki işlemiyorsa kalbine.

Sen Yanımdayken bakıyordum kocaman denize,
Sanki bir bardak su kadar azdı gözümde.
Dünya o kadar küçüktü sen yanımdayken,
Güneş bile hayran kalmıştı gözlerine...