bu gece sadece seni düşünüyorum
karanlığın nöbet tuttuğu o sokağın başında
ellerimi tutup,delice sarılmak için bekleyen
heyecanlı,ürkek ellerini,
yara bere içindeki parmaklarının her birini belime dolayışını,
gece rengi gözlerinin arasındaki çatlaklardan sızan o sessiz ışığı,
Unutmak,unutmaya çalışmak
kolay mıdır gerçekten?
sadece üç heceden ibaret midir?
u-nut-mak...
ya da kendimize söylediğimiz uçsuz bucaksız bir yalan mıdır?
yaşadıklarımızın zorluğuyla doğru orantılı mıdır unutmak?
hayat çok tuhaf olabiliyor zaman zaman
şu beş harf,iki hece
kimi için işkence,kimi için acı,kimi için pişmanlık...
bütün olmazlarını bir bir toplayıp
vuruyor sırtına.
sonra bu kadar da olmaz artık dersin ya
göz pınarlarımdan yaşlar bırakıyor kendini sonsuzluğa
hepsi aceleci,hırslı ve biraz da korkak
hepsi kendi toğrağına hasret.
artık özlemekten bitap düşmüş yüreğim
son kez yürüyor bu sokaklarda
sigara kokusuyla karışık keskin toprak kokusu
sen düşüyorsun yine aklımın bir köşesine
şimşekler çakıyor beynimde
ardı arkası kesilmeden...
göz pınarlarımdan yaşlar bırakıyor kendini sonsuzluğa
hepsi aceleci,hırslı ve biraz da korkak
hepsi kendi toğrağına hasret.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!