Deniz Kabuğundaki İnci

Bazenler ömrünü bitirir
Ve parmak uçlarından yükselir insan
Bir arpa boyu yol alarak
Pervasızca çırpınır kuşun kanadında
Mavi bir deniz belirir ansızın
Geceyi sırtlanmış yıldızlarıyla
Saçlarına perdeler çeker
Gözlerindeki kızıl şafakları sökerek.

Uzun uzun ağıtlara dökülürsün
Kırmızıya boyanan ırmağında
Boğuk bir ses duyulur
İmdadın kollarında olan çırpınışından
Feryadın inlemesi yankılanır
Dudaktan dudağa yapışan fısıltıyla.

Küçük bir kız ses verir içinden
Göz pınarlarının başında nöbet tutarak
Yüreğinden taşmana mani olmaya çalışır
Kan kaybından ölmemen için
Gözlerini gözlerine dikerek bekler.

Oysa ki sen çok uzaklarda
Meçhule giden bir geminin içindesin
Bilinmezliğe doğru yelken açan
Alabora olacağını bile bile
Fırtınalara bağdaş kurup
Ruhunu teslim edersin aşka.