Deniz kabuğu ve çakıltaşı Şiiri - Mehmet ...

Bir minik deniz kabuğu ve
İki küçük beyaz deniz taşı
Kimbilir ne maceralar
Ne zorluklar atlattılar
Engin denizlerin delirdiği ve
Kıyıları dövdüğü dalgalarda
Ama sonunda buradalar yanimda
Yalnızlığıma umut ve arkadaş oldular
Sıkı sıkı tuttum avuçlarımda
En zor zamanlarımda
Bazen güldük eğlendik
Bazen ağladık beraber
Dışarıdan bakınca
Insana benzeyen canlılar vardı
Ama içleri boş
Senin ne yaşadığını kimse bilmez
Ama herkes konuşur
Hiçbir zaman anlamadılar
Delirdigimi bile sananlar oldu
Çokda akıllı sayılamazdım ya zaten boşver.
Deniz kabuğu ve taşların hikayesine gelince
Dedi meczup;
Deniz kabuğu kalbin kabuk bağladığı halidir
Sevgisizlikten ve boşluktan yapayalnız bîçare
Yalnız kalmaya alışıyorda insan
Yalnız olmak zordur çocuk..
İki küçük taşa gelince,
Yumru şeklinde olan kalbin taşlaşmış halidir
Dedi ve devam etti.
Sevgisiz kalan kalp bir süre sonra taş kesilir
Merhamet ölür,vicdan susar,vefa kalmaz.
Sevgi öyle yücedir ki aşktan da öte
Sana üflenen ruhun içinde "öz"dür çünkü.
Ve en ufak bir sevgi tılsımı yıkar tüm duvarları
O yumru şeklindeki taşı bile kalbe dönüştürür.
Taştan filizlenen sevgi tohumları
Toprağa karışır zamanla
Ve yeniden doğar dünyaya...