Deniz Kabuğu Şiiri - Ayşe Uçar

ışığı söndü masalın
uyandım çıngıraklı zillerle
dikenli bir sahraya yürüdü rüzgârlar
tozu dumana kattı kırk kanatlı ejderler

savruldum
yuvarlandım
uçurumlardan itildim

tsunamilerin
ezici fırtınaların kasırgaların içinden hırçın dalgalarla
kumsala atılan bir deniz kabuğu
şimdi yuvam

öğrendim en zorunu
korkuyu bildim ve karanlığı gördüm
hissettim acının karnaval şenliğini
ürpertisi yüksekti travmanın

kimseye
dillendiremedim acıyı gözyaşlarımdan öte
bir fırtınanın kalbine tutunmak gibiydi yaşam
zehri soludum her türlüsünü akrepleri çiğnedim
örümceklerin zehirli ağlarından tutundum
ve kaderin kederin kusmuğunda
yüzdüm

tırtıldan bir kelebeğe dönüştüm
ormansız topraksız çiçeksiz bir vadide

........

çıplaktı içim tutuştum
yanmış kütüklerin üstünde alev alev
duman ve sislerin içinden geliyordu ecel
saçlarımı sürüyerek

dönmüştü zaman
dönüşmüştü rüyalar kara deliğe
yırtılmıştı kalbimin yol haritası
dona vurmuş bir zambak gibi
soyuluyordu tenim
kat kat

gözlerim kapalı öylece bakıyordum
ay’a ve yıldızlara

sesimi tanımıyordu hiçbir dua
melekler uzaktan bakıyordu yakın değildi hiçbiri
gözyaşımı boğuyordu toprak ve kayalar
göğsümde sırtımda boynumda saçlarımda
ayaklarımda yılanlar
çürükler ordusu
desen desen

mora boyuyordu yüzümü dudağımı

sırıtıyordu iskelet kafaları
kanımın tadını almıştı lanetli ruhlar ve kabuslar
her gün yeni bir replikle dilleşiyordu dudakları
ve çengelli dilleri

uyanmak
istedikçe dalıyordum uçurumlara
ölüme benziyordu her tık her zorba nefes
Tanrının varlığını inkar edenlerin gölgesi çekilmiyordu
göğüs kafesimden

delilik değil bunlar gerçeklik
harami canavarlarının obur midelerinden
kangren kokulu tükürüklerinden geçtim
korkunç karanlığı
ezdim

sabırlarla ışıklarla
dualarla

..........

sıyrıldı kederler
yılanlar çekildi kendi yuvalarına
bense içime döndüm iyileşemeyen yaralarla
özüme huzura

artık
mor çiçeklere uzaktan uzaktan bakıyorum
baktıkça kendimi anımsıyorum
hiçliğin ortasında

tsunamilerin
ezici fırtınaların kasırgaların içinden hırçın dalgalarla
kumsala atılan bir deniz kabuğu
şimdi yuvam

susturdum gözyaşlarımı susturdum
dilleştirmedim artık hiçbir acıyı

06052024
16:44