Deniz'in Düşüşü Şiiri - Celal Atay

Teneffüse çıkmıştık,çaylar içiliyordu
Odamızın kapısı hızlı hızlı vuruldu.
Gelen bir öğrenciydi:
-Müdür bey nerede? Dedi.
Duruma bakılırsa galiba önemliydi.
Elimizde çaylarla öylece kalakaldık
Mutlaka bir tatsızlık olduğunu anladık.
Çocuk konuşamadı, belliydi ki çok korkmuş
Gözleri iri iri,rengi bembeyaz olmuş.
Müdür bey:
-Ne var oğlum,diye sarstı çocuğu
Birdenbire kayboldu,çocuğun o korkusu.
––– Müdür bey Deniz düştü,kafası çok kanıyor
Yere yığıldı kaldı galiba bayılıyor.
Nöbetçi öğretmenim beni size gönderdi
––Mutlaka hastaneye götürmeliyiz dedi.
Müdür bey kurşun gibi fırladı dışarıya
Durmak olur mu artık,bizler de peşi sıra.
Hava öyle soğuk ki ,ayaz el, yüz yakıyor
Kar on beş yirmi santim,durmadan da yağıyor.
Denildi üşümesin,gocuğunu giydirin
Sorduk gocuğu yokmuş ––Kardeşi var isteyin.
Yanındaymış kardeşi demez mi ––Benim de yok
Biz yetim çocuklarız nemize gerek gocuk..
Yaralı çocuktan çok bu söz bizi bitirdi
Orada bulunanları göz göze getirdi.
Neyse ki arkadaşın arabası hazırdı
Yanında iki kişi hastaneye yollandı.
Hepimiz kederliydik,kafamız darmadağın
Dışarıdan görenler bizi sanırdı dargın.
Bu büyük sessizliği,müdür bey bozdu yine
––Ben gocuk alacağım bunların ikisine.
Evinde fazla olan getirsin eski,yeni
Allah rızası için sevinseler yetmez mi?
Suskunluk sona erdi,arkadaşlar söz aldı
––Müdür bey doğru söyler,sözleri de haklıydı.
Ama ne var ki bizde fakir üç,beş değildi
En az iki yüz kişi perişandı,sefildi.
Uzun uzun düşündük,ne yapmak gerekiyor
Bu soğuk kış gününde yoksulluk çekilmiyor.
Sonunda karar verdik,esnafa gideceğiz
Tanış biliş esnaftan yardım isteyeceğiz.
Herkesin üç beş tane tanış esnafı vardır
Allah için istemek,olsa olsa kutsaldır.
Topluca çıktık yola,biraz da utanarak
Yaklaştık ilk esnafa kapıyı vurduk tık,tık.
Anlattık derdimizi,sessizce dinlediler
Beklenilen yardımın on mislini verdiler.
Gocuk,kazak,pantolon,çoraplar,eldivenler
Yarışa girdi sanki durumu öğrenenler.
Ayakkabı,mont,palto yığıldı deste deste
Yüzleri gülüyordu esnafın da bizim de.
Öyle yardım geldi ki o küçük esnaflardan
Memnun olduk, Allah’ da razı olsun onlardan.
Götürdük yardımları,dağıttık birer birer
Gözlerdeki sevinci görmek her şeye değer.
Çokları hayatında ilk defa gocuk giydi
Çizmeleri olmuştu,pantolonlar yeniydi
İçim kan ağlıyordu,her şey güzel giderken
Görmüştüm yavrucağı gocuğunu öperken
Birisi çizmesini sevinçle okşuyordu
Başka biri ötede montunu kokluyordu.
O zaman yapılanı daha iyi anladım
Tüm insanlık adına hüngür hüngür ağladım.