Deniz ile Doğan Şiiri - İbrahim Faik Bayav

Deniz, enginliğinin verdiği heybet ile,
Görülmemiş biçimde coştu, taştı, öğündü.
Doğan, pikeler yaptı Deniz'in üzerinde;
Deniz'e hiddet veren vakarıyla göründü.

Deniz, baktı Doğan'a, uzaklaş benden! dedi;
Hayır gelmez kimseye, öyle bedenden! dedi;
Zirveler benim hakkım! .. Yüceyim senden! dedi;
Hırs ile dalgalanıp, kayalarda döğündü.

Doğan, uçtu... uçtu da, yükseldi zirvelere;
En hassas bakışıyla, yön verdi beldelere;
Deniz, saldı kendini 'caf caf'lı namelere;
Medet beklermiş gibi yalılara süründü.

Doğan, özgür! Doğan, hür! Sanki ülkeler O'nun!
Ne yüzün önemi var, ne binin, ne milyonun!
Deniz, enginliğiyle, yüksekteki koronun,
Durmadan akıp gelen renklerine büründü.

(11 Mayıs 2006)