Deniz Gülümsüyor Şiiri - Nurettin Aksoylu

Deniz gülümsüyor
Güneş düşerken üzerine
Çarşaf hale bürünmüş kıvrım su
Köpükleriyle yalarken kaya yüzeylerini
Hırçın dalgalar yan yatırıyor kâğıttan bozma gemiyi
Tayfalar çığlık çığlığa can yeleklerine koşuyor
Yelkenler fora

Yosunlu yaşam berraklığıyla
Kar taneleri zamana bırakırken izlerini
Hasretin özünden kopup
Vuslata koşan deli nehirler nasılda buluşuyor
Şalelerden düşerken nazlı nazlı kucaklıyor ötelere
Ve
Deniz gülümsüyor

Sarı saçlı mavi gözlü uzanırken kumsala
Gökten çalmış sanki rengi
Martı çığlıkları yırtarken geceyi
Yakamozlar ışıl ışıl çözerken esrarengiz heceyi
Çıplak beden ateşle buluşuyor

Vedalar bozarken karanlığın sessizliğini
İki damla gözyaşı dökülüyor üzerine
Arından ortadan yarılıyor deniz
Beyni kemiren kılavuz kuşkular olta salıyor içine
Saf balık takılırken tüylü sahte iğneye
Vakte tanıklık etmiş deniz
Siyahın gizemlerini alıyor en derin noktasına
Son nefes için dalan balıkçıllar ağızlarında tadımlık tatla
Çıkıyor gün yüzüne
Paylaşılmamış duygular dip akıntıya karışıyor

Yarına umutlar kâğıtlara yazılıp sokuluyor şişenin içine
Yorgun eller
Yorgun gözlerle buluşup hırçınlığında kabarıyor dalgalar
Susuyor deniz
Yalıçapkını şaşkın kuş gezinirken yapraklar içerisinde
Tünüyor kuru dallar arasına
Ve gülümsüyor deniz
Fakir kuşun şaşkın haline