Deniz gözlü çocuk seviyorum seni.
Sende olan beni buldukça bağlanıyorum sana.
Gözlerim bazen dalıp gidiyor ya.
Bilesin ki orda sen varsın.
Bazen hüzün doluyorsa içim.
Bazen de sevinç tebessümleri ile renklendiren yüzün var.
Yaşanmışlığı anlatan sözlerin var dilinde.
Ve sıcak muhabbetinin sadeliği.
Alır beni benden uzağa
Sana en yakına.
Gözündeki masum çocuk olmalı bazen.
Elindeki hünerin değerini bilmeli
Ve işlemeli aşkı yüreğine.
Yüreğindeki sesi de işitmeli sevgi.
Vazgeçmeden umutlardan.
Koşmak alabildiğince sonsuzluğa.
Ne varsa sarılmak usulca.
Uzatıp ellerimizi sımsıkı...
Kayıt Tarihi : 20.9.2012 14:29:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Deniz Devecioğlu](https://www.antoloji.com/i/siir/2012/09/20/deniz-gozlu-cocuk-2.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!